Tijdens het online minisymposium ‘Verder spelen met God’, reageerde Jeannet van Doorn op het boek dat gepresenteerd werd,  ‘Playing on. Re-staging the Passion after the death of God’ van Dr. Mirella Klomp. Dr. Mirella Klomp volgde tien jaar lang ‘The Passion’ en onderzocht hoe het christelijke lijdensverhaal een nieuwe plek in de samenleving kreeg. De resultaten van dit onderzoek zijn verzameld in het boek .

Hieronder is de reactie van Jeannet te lezen.

Het boek heb ik vooral gelezen vanuit het perspectief van predikanten, wat is de relevantie van dit onderzoek voor predikanten. En volgens mij daagt het onderzoek predikanten uit om zich te verdiepen in hoe transformerende religie in de maatschappij gestalte krijgt, en om het spel, op het grote speelveld, ook voluit mee te spelen.

De uitkomsten van dit onderzoek maken mij als predikant enthousiast.  Het speelveld is misschien wel veel groter dan we vaak denken. Het boek van Mirella Klomp laat namelijk zien dat het in de maatschappij bruist van de betekenisgeving en zingeving. Het spel van geloof wordt volop gespeeld, ook buiten kerken.

En als dat spel, het spel van geloof ook buiten de kerken gespeeld wordt, dan betekent dat volgens mij dat wij als predikanten ook naar buiten moeten, ons in den vreemde moeten bewegen, tussen de vreemde praktijken, en vreemdelingen. Om spelenderwijs mee te doen, vanuit de christelijke traditie. Mirella Klomp omschrijft het spel als het combineren van onze werkelijkheid en met een andere werkelijkheid. En is dat niet juist de core business van predikanten? Onze werkelijkheid combineren met de werkelijkheid van God?

Predikanten zijn dagelijks bezig met het bij elkaar brengen van onze werkelijkheid en een andere werkelijkheid, Gods werkelijkheid. Daarbij is luisteren altijd al een essentieel element geweest. Luisteren naar de mensen om je heen, luisteren naar de diepere lagen, luisteren naar God. En dat luisteren komt op het grotere speelveld juist ook heel goed van pas, het is denk ik zelfs het beste om daarmee te beginnen, als je in den vreemde bent. Luisteren naar wat je tegenkomt aan mensen, aan meningen, aan verhalen. En vanuit dat luisteren doen waar we in de kerk ook al mee bezig zijn, het spel spelen, vanuit de christelijke traditie, en wie weet loop je God zelfs ook nog wel tegen het lijf.

Maar waarom kunnen predikanten dat niet gewoon in de kerk doen, waarom moet het erbuiten, in het publieke domein, in den vreemde? 

Omdat we prachtige beelden en verhalen in onze rugzak hebben zitten vanuit de christelijke traditie, die mensen kunnen raken en inspireren en we die ervaring en rijkdom aan mensen gunnen. Maar ook omdat de kerk van Christus breder is dan gevestigde kerkgemeenschappen. De plaatselijke kerk is onderdeel van de maatschappij, dus de transformatie die waargenomen wordt, vindt op een bepaalde manier ook plaats binnen de plaatselijke kerken.

Bovendien was Jezus zelf iemand die altijd in beweging was, van plaats naar plaats trok om daar waar de mensen waren het spel te spelen waarin onze werkelijkheid en Gods werkelijkheid bij elkaar kwamen. En gaat het gerucht niet dat God zelf zich juist ‘in den vreemde bevindt’?

Concreet zijn er denk ik predikanten nodig die het spel op dit grote speelveld willen spelen. Predikanten met veel openheid, lef, creativiteit en speelsheid en de bereidheid om samen te werken.  Predikanten die niet bang zijn om ook zelf te veranderen door het spelen van het spel in den vreemde.  En er zijn theologen nodig, die onderzoeken doen zoals het onderzoek van Mirella Klomp. Om elke keer opnieuw in beeld te brengen hoe religie transformeert, wat dat betekent en hoe bijvoorbeeld predikanten op dat speelveld vruchtbaar mee kunnen spelen.