Op vrijdag 18 januari 2019 hebben we de deelnemers aan de studiedag ‘Bonfim’ wensbandjes gegeven en omgedaan. Het is een aanrader, mensen! Voor op braderieën! Het diende als voorbeeld van een manier om in gesprek te komen met mensen buiten de kerk, dat was het onderwerp van de pioniersgeestbijeenkomst met Marloes Meijer. De bandjes komen uit een kerk in Brazilië en worden wereldwijd gebruikt. Je knoopt het bandje om met een gebed, mensen houden het om totdat het afvalt. Dan komt de wens uit, is het verhaal. Het waren ontroerende momenten. Zo ging het, wanneer iemand had gezegd een bandje te willen:
“Heb je een wens?”
“Ehmm…”
“Neem je diepste wens!”
“Oh!”
“Heb je hem?”
“Ja”
En dan volgde het aandachtig omknopen van het bandje, met hardop gebed.
“In de naam van de Vader” bij de eerste knoop,
“van de Zoon,” bij de tweede knoop,
“en van de Heilige Geest,” bij de derde knoop.
Soms zei de degene die het bandje om kreeg “amen”. Je kunt ook zelf zeggen: “op een goede afloop.”
Mooie is, dat wanneer je zo’n bandje omgeknoopt krijgt, je in contact komt met iets belangrijks in je leven. Dat wordt in hoopvol perspectief gezet, door het gebed. En ook dat er iemand is die voor jou bidt en je aanraakt bij het omdoen van het bandje. Bijna niemand vertelde de wens, maar daar waren we ook niet op uit.